De Delhaize, Saoedi-style :-)

De dag begon vroeg deze ochtend dankzij onze twee snotterende en kuchende schatjes die blijkbaar nog enkele Belgische microben in hun valiesje verstopt hadden. Maar ach, niet getreurd, er stond een nieuwe spannende onderneming op het programma: naar de Saoedische supermarkt (donderdag is hier immers de eerste dag van het weekend). Niet wetende waar ik me aan moest verwachten, had ik me voorbereid op een ware cultuurshock met onbekende producten, enkel Saoedische medeshoppers en ik daar een beetje tussen huppelend als vreemde Westerse met abbayah zonder hoofddoek.

Maar eigenlijk viel dat allemaal best mee! De "Panda" blijkt een supermarkt zoals wij die kennen en de meeste producten zagen er verdacht bekend uit: bloemkool, patatjes, nutella, cola, activia, la-vache-qui-rit, Pampers, Nan babyvoeding, kip, biefstuk, pasta, noem maar op. Opvallende afwezigen waren dan weer alcohol (obviously, in een land waar alcohol verboden is), varkenvlees (en alle afgeleiden ervan), en charcuterie en brood zoals wij dat kennen.
Wat die alcohol betreft, bieden ze echter een alternatief aan in de vorm van een heel gamma alcoholvrij bier. Ik heb voor mezelf alvast het aardbeibier eruit gekozen, kwestie van toch eens het gevoel te hebben iets anders te drinken dan frisdrank ;-). Wat vlees betreft, lijkt kip toch het meest op de Saoedische tafels te komen (verkrijgbaar in heel veel vormen en maten), gevolgd door rund en lam en... jawel, kameel. Ik denk dat ik me ooit eens aan kamelenstoofvlees ga wagen, maar daar horen jullie op tijd wel een verslagje over ;-). Qua charcuterie hebben we ons gewaagd aan salami van rund en gerookt kalkoen, maar ik heb zo een flauw vermoeden dat het in sneetjes snijden van die dingen echt louter iets is dat ze daar zijn beginnen doen op vraag van de Westerlingen. Verder is de broodcultuur hier ook heel anders: eigenlijk is er enkel voorverpakt brood (toastbrood) verkrijgbaar en een beetje plat brood (Turks brood), maar ik heb toch maar besloten zelf een poging te wagen brood te bakken.

Wat me vooral ook verwonderde is dat ik verrassend goed op mijn gemak was. Hier liepen wel heel wat volledig gesluierde vrouwen rond, maar ik voelde me al snel minder vreemde eend in de bijt dankzij de andere Westerse vrouwen in abbayah én ook de verschillende Filipijnse, Pakistaanse, Indische, ... mannen in Westerse klederdracht. Het is wel duidelijk dat Jubail een plaats is waar 60% van de inwoners expats zijn (Westerlingen of werkkrachten uit de Aziatische buurlanden): hier kijkt men al lang niet meer op van een vrouw die haar gezicht en haar durft vrijlaten. Zolang ze niet Saoedisch is, is het aan haar echtgenoot to "control your wife" :-). Benieuwd hoe het ons morgen zal vergaan in de Saoedische Ikea... ja, zelfs dat hebben ze hier!