Eens aangekomen in Saoedi kon voor mij de eerste stress echt de kop opsteken. Het was laat op de avond intussen, een moment waarop Leon sowieso vaak aan de borst wil... en laat dat nu net niet evident zijn in een land als Saoedi. In de koran staat wel dat een baby borstvoeding moet krijgen, maar ik heb werkelijk nog nooit een vrouw bv zien geven in het openbaar hier. Wat op zich niet hoeft te verbazen gezien de niet erg borstvoedingbevorerende kledingvoorschriften hier :p... Wel flesjes afgekolfde melk of kunstvoeding. Maar goed, rebel als ik ben, moest ik dus al meteen op zoek naar creatieve manieren om mijn baby live zijn melkje te kunnen geven.
Zo kwam het dus, dat ik met baby in de draagdoek en tegelijk aan de borst perfect discreet voedend in de file stond aan de douane. Ik kreeg wel wat rare blikken, want ook baby's in draagdoeken of draagzakken zijn ze hier absoluut niet gewend. Maar er was niks te zien, dus we waren perfect acceptabel! Erg handig was ik wel nog niet, met pijnlijke armspieren de dagen erna tot gevolg... maar goed, we zijn met een gelukkige baby tot thuis geraakt én de religieuze politie heeft me niet opgepakt. Oef :).
Toch zouden de komende weken een beetje als een gevangenis voelen. Het iqama (verblijfsvergunning) voor onze kleine schat moest immers in orde gemaakt worden én het visum waarmee hij in en uit het land mag. Dat discreet voeden in het openbaar zou ik dus nog wel een paar keer kunnen oefenen, aangezien we in de weekends toch hier en daar een Saoedisch uitstapje wilden doen :).
Intussen zijn alle paperassen in orde en konden we dit weekend voor het eerst nog eens wat vrijheid gaan opsnuiven in Bahrein. En dat het plezant was ;)... Ziezo, het leventje kan verder, maar met ons vijven vanaf nu :).
Zo kwam het dus, dat ik met baby in de draagdoek en tegelijk aan de borst perfect discreet voedend in de file stond aan de douane. Ik kreeg wel wat rare blikken, want ook baby's in draagdoeken of draagzakken zijn ze hier absoluut niet gewend. Maar er was niks te zien, dus we waren perfect acceptabel! Erg handig was ik wel nog niet, met pijnlijke armspieren de dagen erna tot gevolg... maar goed, we zijn met een gelukkige baby tot thuis geraakt én de religieuze politie heeft me niet opgepakt. Oef :).
Toch zouden de komende weken een beetje als een gevangenis voelen. Het iqama (verblijfsvergunning) voor onze kleine schat moest immers in orde gemaakt worden én het visum waarmee hij in en uit het land mag. Dat discreet voeden in het openbaar zou ik dus nog wel een paar keer kunnen oefenen, aangezien we in de weekends toch hier en daar een Saoedisch uitstapje wilden doen :).
Intussen zijn alle paperassen in orde en konden we dit weekend voor het eerst nog eens wat vrijheid gaan opsnuiven in Bahrein. En dat het plezant was ;)... Ziezo, het leventje kan verder, maar met ons vijven vanaf nu :).
