Welkom

Misschien ken ik je, misschien ook (nog) niet... Feit is dat je op de één of andere manier mijn blog gevonden hebt.
In 2011 verhuisden mijn man en ik met onze zoontjes vanuit België naar een compound in Al Jubail Industrial City in Saoedi-Arabië. In september 2014 verhuisden we naar Bahrein. Tijdens die periode in het Midden-Oosten hield ik deze blog bij.
Intussen zijn we sinds de zomer van 2018 teruggekeerd naar België. Ik ben toen een hele nieuwe weg ingeslagen en startte een eigen praktijk als balanscoach.

Woestijnmama

zondag 27 januari 2013

Een klein meisje in de snoepwinkel

Over het algemeen kabbelt ons leventje hier in Saoedi gezapig verder. Of beter, het kolkt en bruist op werkvlak voor Matias... ikzelf zit meer op het kabbelend beekje en moet dus over het algemeen zelf proberen zorgen voor een stroomversnelling of watervalletje. Het gevolg zijn in het beste geval kooksels en baksels in de keuken, creatieve projectjes om samen met de kindjes aan de slag te gaan of naaiwekjes ontsproten aan mijn gloednieuwe naaimachine. Of nog, mezelf nuttig maken in de vrouwenvereniging van de compound... onder het mom van 'Kritiek geven is makkelijk, maar probeer er dan zelf ook iets van te maken' :)...

De meeste dames zitten in een gelijkaardige situatie - ook al heeft niet iedereen 2 energievretertjes in huis die hoogst persoonlijk al eens voor de nodige deining kunnen zorgen ;)... Dus kan je je misschien voorstellen hoe het omhoog rijzen van tussen de zandkorrels van een spiksplinternieuwe supermarkt op een waar gejuich onthaald werd. Ok, je hebt gelijk, het klinkt een beetje vreemd. Een supermarkt. Wauw.
Maar het moet gezegd, de industriële site waar we wonen was slechts voorzien van een supermarkt die wel alles heeft om -goed- mee te overleven, maar ach, de gemiddelde Westerse expat krijgt toch al gauw een beetje heimwee naar producten die slechts in de 'betere' supermarkt te verkrijgen zijn... Vooral als je dan 100 km verder of in Bahrein terechtkwam bij -pakweg- Carrefour, waar ze zelfs dingen verkopen die keurig in het Nederlands en Frans beschrijven wat erin zit. Juist ja, directly imported from Belgium... Huh?

Dus ja, toen we dit weekend voor het eerst de fameuze winkel bezochten, moet ik heel eerlijk toegeven dat het toch wat met me deed :). Ik voelde zowaar wat gekriebel in de buik... Niet afkomstig van de kleine bewonder die daar sinds kort huist ;), maar wel van lichte opwinding bij het aanschouwen van de keurig opgestapelde groenten en fruit in de splinternieuwe mooie, glanzende rekken... Waarna ik de over het algemeen gehate wekelijkse boodschappen waarlijk met veel plezier kon aanvatten :). Witloof! Volkoren sandwiches! Heerlijk verse vis! Mooie stukjes vlees, smekend naar een barbecue (waar het hier trouwens ideaal weer voor is momenteel :))! Stokbrood! Een versafdeling met zalige plaatselijke lekkernijen (olijven, labneh -een soort plattekaas-, gevulde druivenblaren enz enz. Enfin ja, een beetje de Delhaize van hier dus en het klinkt misschien een beetje vreemd voor jullie daar, maar heus... da's verdikke eens plezant zo tussen de moskees en fabrieken door :)...

zaterdag 19 januari 2013

Een kleine winterslaap later...

Goed, het is met schaamrood op de wangen. Want ik weet het, het is beschamend hoe lang het al geleden is sinds mijn laatste post. Ik kan nu een hoop excuses beginnen neerschrijven en redenen waarom en ja, die zijn er wel degelijk. Maar laat ik het er gewoon op houden dat er gewoon heel wat gebeurd is de laatste maanden. Net iets te veel om tijd en energie te vinden om jullie dode momenten te komen opvullen met 'geschrijfsel' van mij. Mea culpa.

Gelukkig zijn we intussen nog januari en kan ik 'goede voornemens-gewijs' plechtig beloven mijn woestijnblogje nieuw leven in te blazen. Want echt, (woestijn)stof genoeg (haha I know) om over te schrijven. Intussen zijn er immers bezoekjes geweest aan -jawel- Koeweit en hoofdstad van Saoedi Ryiad. Verder gaat onze oudste naar school - met alle transportproblemen vandien -, zijn we nog eens -zonder manlief weliswaar :(- naar ons verre thuisland teruggeweest voor de Feestdagen en hebben we het plaatselijk ziekenhuis nog eens van dichtbij mogen bewonderen (geen nood, niks ergs, later meer hierover ;)).

Voorlopig wil ik het er echter bij laten jullie alvast warm te maken voor wat nog zal verschijnen hier... hou me in het oog, ik leef weer ;)... Oh ja, en aan mijn allergrootste en trouwste fan "grote pa" (de papa van mijn mama) via deze weg nog een bijzonder Gelukkig Nieuwjaar gewenst. Merci om me zo trouw te volgen, hopelijk beleef je ook dit jaar veel plezier aan mijn stukjes en waan je je af en toe zelf weer tussen de Arabieren en de kamelen! Ma'salama!