Nu moet ik zeggen, ik ga graag op babybezoek :-). Wie mij een beetje kent, weet dat ik het wel heb voor die kleine hulpeloze hummeltjes en ik sla een uitnodiging om zo een versgeperst exemplaar te gaan bewonderen nooit af. Maar deze keer was ik toch nog iets meer opgewonden dan anders... want wij konden op Saoedisch babybezoek: Matias' Saoedische collega is een week geleden opa geworden.
Zoals we intussen wel gewend zijn, werden Matias en ik bij aankomst meteen van elkaar gescheiden. Matias mocht in het mannengedeelte blijven, maar ik -hoera hoera- had het privilege om naar de vrouwenvertrekken te verhuizen. Goed voor mij, want daar bevond zich uiteraard mama met baby en daar waren we toch voor gekomen!
Meteen maakte ik kennis met een oude traditie die ook hier in ere wordt gehouden. In de woonkamer was een bed geïnstalleerd met wiegje ernaast. Het is namelijk de gewoonte dat de moeder gedurende de eerste 40 dagen van het leven van haar baby weer thuis bij mama intrekt en daar dan ook binnen blijft gedurende die periode. Kan vreemd klinken, maar er valt wel iets voor te zeggen. Want moeder kan zich zo volledig toeleggen op de zorg voor dat kleine schatje terwijl oma-lief zich ontfermt over de andere kinderen en het huishouden (al zijn daar in dit geval wel een handvol huismeiden voor voorhanden... :-)). Verder zorgt al de ervaring van oma in kwestie er natuurlijk voor dat de kersverse mama voor alles meteen met raad en daad wordt bijgestaan tijdens die prachtige maar soms overweldigende eerste 6 weken. En intussen komt natuurlijk de hele familie op babybezoek zodat het nieuw familielid uitgebreid verwelkomd wordt.
Heel mooi allemaal, al moet ik toegeven dat ik het toch jammer vind dat de rol van manlief hierin toch schromelijk vergeten wordt. Niet alleen lijkt het me dat papa zo de kans niet krijgt om een optimale band te creëren, maar ook voor de relatie tussen mama en papa is het toch zo mooi om die intense eerste weken samen te beleven... Verder, raad en daad van mama is leuk, maar doen we het ook niet graag allemaal op onze eigen manier ;-)? En babybezoek, het is allemaal mooi, maar vaak toch zo vermoeiend...
Babylief (een stevig meisje van rond de 4 kg) heeft er trouwens allemaal weinig last van gehad want ze heeft eigenlijk heel de tijd (heerlijk in mama's armen) liggen slapen. Tussendoor heeft ze wel even gedronken (ik vermoed afgekolfde melk - borstvoeding in het openbaar is hier blijkbaar ook nog taboe ondanks dat er geen man te bespeuren was)... maar verder een pracht van een engeltje (met dik zwart haar). Zoals gebruikelijk kregen we ook weer Arabische koffie met dadels (ik begin dit goedje zowaar écht lekker te vinden!), thee, chocolade, vruchtensap en zalige hapjes. Een foto van de baby mocht ik nemen (maar uit respect publiceer ik hem hier niet) maar van de mama of andere dames uiteraard niet. Verder werd er lustig gebabbeld, over kinderen, bevallen, het verliezen van babyvet,... enfin the usual.
Na afloop vertrokken wij huiswaarts... en kregen geen suikerbonen maar een praline voor de jongens en een parfumflesje voor mij toegestopt. Ook werden we uitgenodigd voor de babyborrel zoals wij dat zouden noemen, maar die zal ik jammer genoeg moeten missen aangezien wij over enkele dagen naar België afreizen voor 6 weken (jeuj!). En oh ja, Matias... die heeft baby dus enkel op foto kunnen zien, want die mocht helemaal niet binnen bij ons. Tja, dan ga je eens op babybezoek ;-)...
Zoals we intussen wel gewend zijn, werden Matias en ik bij aankomst meteen van elkaar gescheiden. Matias mocht in het mannengedeelte blijven, maar ik -hoera hoera- had het privilege om naar de vrouwenvertrekken te verhuizen. Goed voor mij, want daar bevond zich uiteraard mama met baby en daar waren we toch voor gekomen!
Meteen maakte ik kennis met een oude traditie die ook hier in ere wordt gehouden. In de woonkamer was een bed geïnstalleerd met wiegje ernaast. Het is namelijk de gewoonte dat de moeder gedurende de eerste 40 dagen van het leven van haar baby weer thuis bij mama intrekt en daar dan ook binnen blijft gedurende die periode. Kan vreemd klinken, maar er valt wel iets voor te zeggen. Want moeder kan zich zo volledig toeleggen op de zorg voor dat kleine schatje terwijl oma-lief zich ontfermt over de andere kinderen en het huishouden (al zijn daar in dit geval wel een handvol huismeiden voor voorhanden... :-)). Verder zorgt al de ervaring van oma in kwestie er natuurlijk voor dat de kersverse mama voor alles meteen met raad en daad wordt bijgestaan tijdens die prachtige maar soms overweldigende eerste 6 weken. En intussen komt natuurlijk de hele familie op babybezoek zodat het nieuw familielid uitgebreid verwelkomd wordt.
Heel mooi allemaal, al moet ik toegeven dat ik het toch jammer vind dat de rol van manlief hierin toch schromelijk vergeten wordt. Niet alleen lijkt het me dat papa zo de kans niet krijgt om een optimale band te creëren, maar ook voor de relatie tussen mama en papa is het toch zo mooi om die intense eerste weken samen te beleven... Verder, raad en daad van mama is leuk, maar doen we het ook niet graag allemaal op onze eigen manier ;-)? En babybezoek, het is allemaal mooi, maar vaak toch zo vermoeiend...
Babylief (een stevig meisje van rond de 4 kg) heeft er trouwens allemaal weinig last van gehad want ze heeft eigenlijk heel de tijd (heerlijk in mama's armen) liggen slapen. Tussendoor heeft ze wel even gedronken (ik vermoed afgekolfde melk - borstvoeding in het openbaar is hier blijkbaar ook nog taboe ondanks dat er geen man te bespeuren was)... maar verder een pracht van een engeltje (met dik zwart haar). Zoals gebruikelijk kregen we ook weer Arabische koffie met dadels (ik begin dit goedje zowaar écht lekker te vinden!), thee, chocolade, vruchtensap en zalige hapjes. Een foto van de baby mocht ik nemen (maar uit respect publiceer ik hem hier niet) maar van de mama of andere dames uiteraard niet. Verder werd er lustig gebabbeld, over kinderen, bevallen, het verliezen van babyvet,... enfin the usual.
Arabische lekkernijen... njammie!!
Na afloop vertrokken wij huiswaarts... en kregen geen suikerbonen maar een praline voor de jongens en een parfumflesje voor mij toegestopt. Ook werden we uitgenodigd voor de babyborrel zoals wij dat zouden noemen, maar die zal ik jammer genoeg moeten missen aangezien wij over enkele dagen naar België afreizen voor 6 weken (jeuj!). En oh ja, Matias... die heeft baby dus enkel op foto kunnen zien, want die mocht helemaal niet binnen bij ons. Tja, dan ga je eens op babybezoek ;-)...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten