Verveling, zweten, frustraties... Gezinspret, onthaasten, rust. Saoedi, Saoedi, je zal voor mij altijd het land van de contrasten blijven. Geweldige ups hebben we hier beleefd, maar ook grote downs. Ik ben mezelf hier tegengekomen - misschien zelfs meer dan eens. Maar 1 ding staat vast: ik zou voor geen geld deze ervaring willen inruilen. Want hoe uniek is het geweest om heel even dit land te mogen beleven. Van binnenuit en ver weg van Westerse stereotiepen en vooroordelen.
Je leest het goed, ik schrijf in de verleden tijd. En voorlopig nog vanop Saoedische bodem, maar de 'final exit' voor mij en de jongens zit in het systeem. Dat betekent concreet dat de volgende keer dat ik met hen het land verlaat, we er daarna niet meer in mogen. Final exit dus. Tijd voor iets nieuws, tijd voor iets anders. En neen, de wind waait ons vooralsnog niet richting België. Ja, we missen jullie en we zijn ons kikkerlandje nog niet vergeten. Maar de roep van het mysterieuze Midden-Oosten houdt ons nog even hier... Matias voorlopig nog in zijn oude job zal even moeten pendelen... terwijl ik en de kids onze thuis beginnen opbouwen in het bruisende Bahrein.
Het is vreemd, hoor... want hoewel ik uitkijk naar het nieuwe en vooral naar mijn herwonnen vrijheid (Autorijden!... Geen abbayah meer!... Alcohol!...)... is het toch met enige weemoed dat ik dit land achter mij laat. Het is een vreemde plek. Een plek om te haten, maar om van te houden tegelijkertijd. Waar ik veel aan te danken heb, ook. Thuis kunnen zijn bij mijn kindjes nu ze nog zo klein zijn. Een derde ventje verwelkomen in ons gezin. Een unieke inkijk in het Saoedisch familieleven, culinaire hoog- (en laag- ;)) standjes, zand (stof), zee, ZON! Prachtige herinneringen gemaakt tijdens bezoekjes van familie, fantastische mensen leren kennen en zelfs echte vriendschappen gesmeed. Ik ben blij dat ik vertrek, want het bloed kruipt waar het niet gaan kan en oh wat heb ik nood aan wat vrijheid. Maar eerlijk waar, ik sluit deze periode af zonder een millimetertje spijt. En ook al zeg ik al eens al lachend dat ik mijn abbayah ritueel zal verbranden... ik denk dat ik hem toch maar bewaar, zodat ik later wanneer ik een oud omaatje ben nog iets tastbaars heb om aan mijn kleinkinderen te laten zien bij het vertellen over onze avonturen daar in het verre oosten. Ma'a Salama (en tot in Bahrein ;))...
Je leest het goed, ik schrijf in de verleden tijd. En voorlopig nog vanop Saoedische bodem, maar de 'final exit' voor mij en de jongens zit in het systeem. Dat betekent concreet dat de volgende keer dat ik met hen het land verlaat, we er daarna niet meer in mogen. Final exit dus. Tijd voor iets nieuws, tijd voor iets anders. En neen, de wind waait ons vooralsnog niet richting België. Ja, we missen jullie en we zijn ons kikkerlandje nog niet vergeten. Maar de roep van het mysterieuze Midden-Oosten houdt ons nog even hier... Matias voorlopig nog in zijn oude job zal even moeten pendelen... terwijl ik en de kids onze thuis beginnen opbouwen in het bruisende Bahrein.
Het is vreemd, hoor... want hoewel ik uitkijk naar het nieuwe en vooral naar mijn herwonnen vrijheid (Autorijden!... Geen abbayah meer!... Alcohol!...)... is het toch met enige weemoed dat ik dit land achter mij laat. Het is een vreemde plek. Een plek om te haten, maar om van te houden tegelijkertijd. Waar ik veel aan te danken heb, ook. Thuis kunnen zijn bij mijn kindjes nu ze nog zo klein zijn. Een derde ventje verwelkomen in ons gezin. Een unieke inkijk in het Saoedisch familieleven, culinaire hoog- (en laag- ;)) standjes, zand (stof), zee, ZON! Prachtige herinneringen gemaakt tijdens bezoekjes van familie, fantastische mensen leren kennen en zelfs echte vriendschappen gesmeed. Ik ben blij dat ik vertrek, want het bloed kruipt waar het niet gaan kan en oh wat heb ik nood aan wat vrijheid. Maar eerlijk waar, ik sluit deze periode af zonder een millimetertje spijt. En ook al zeg ik al eens al lachend dat ik mijn abbayah ritueel zal verbranden... ik denk dat ik hem toch maar bewaar, zodat ik later wanneer ik een oud omaatje ben nog iets tastbaars heb om aan mijn kleinkinderen te laten zien bij het vertellen over onze avonturen daar in het verre oosten. Ma'a Salama (en tot in Bahrein ;))...
