Mensen die voor het eerst horen dat wij in Saoedi-Arabië wonen denken vaak dat we of een beetje gek of heel erg dom zijn. En ik kan het ze niet kwalijk nemen, we hebben nu eenmaal echt een verkeerd beeld van deze bakermat van de Islam. Intussen is ons eigen beeld echter al flink bijgesteld en -hoewel de verschillen met onze wereld vaak nog enorm zijn- we zijn zelfs een beetje van dit land gaan houden... Gastvrij, vredelievend, en nooit een reden gehad om ons hier onveilig te voelen. Tot vorige week - toen Matias me lichtjes geagiteerd opbelde. Hij en zijn collega hadden iets meegemaakt wat we hier in Saoedi eigenlijk niet voor mogelijk hielden.
Maar laat ik bij het begin beginnen. Matias en zijn collega gingen die dag lunchen in de plaatselijke Pizza Hut. Links van hen zaten drie Saoedi's ook te eten. Niks aan de hand. Tot die mannen besloten te vertrekken. Eén van hen kwam op Matias toegestapt en begroette hem vriendelijk met een handdruk. Vervolgens was ook de collega aan de beurt. Tot plots de sfeer omsloeg. De man -van een jaar of twintig- griste portefeuille en gsm van de collega van tafel en liep richting uitgang. Zijn kompaan hield daar voor hem de deur open en voor Matias en collega de mannen hadden kunnen inhalen, zaten ze al in de auto waarmee hun derde kompaan hen zat op te wachten en reden ze weg. De nummerplaat ontbrak.
Ongeloof! Verontwaardiging! Woede! Goed, het is misschien geen goed idee geld en gsm op tafel naast je te leggen... maar hier verwacht je hoegenaamd niet om zo beroofd te worden! In een land waar vijf keer per dag God himself je uit je dagelijkse bezigheden trekt om je religieuze plicht te vervullen, of waar nog niet zo lang geleden je handen werden afgehakt voor diefstal is dit werkelijk het laatste wat je verwacht...
Langs de andere kant, de politie achteraf was erg behulpzaam. De zaak werd zeer serieus genomen, een opsporingsbericht werd verspreid, vingerafdrukken genomen van de glazen waar de mannen net van hadden gedronken aan hun tafeltje en Matias en collega brachten de namiddag door op het politiebureau om hun verklaring af te leggen. De ernst waarmee alles behandeld werd, deed hen zelfs even vermoeden dat de daders snel gevat zouden worden.... maar nu een week later is er geen nieuws meer. Ze zijn er dus mee weggekomen. Grmbl.
Gelukkig ben ik er nog steeds van overtuigd dat dit zware uitzonderingen waren... maar elke maatschappij heeft ze dus wel degelijk, die rotte appels... dat waren we gewoon even vergeten...
