Zo, dat was het dan. We zijn terug in Saoedi. We hebben intussen wel nog een aantal omzwervingen gemaakt via Bahrein en Dubai, maar daarover later meer. Eerst even over die 6 weken België. Want hèhè het was leuk... Maar zo druk! En ja, alles wat we intussen gemist hadden, hebben we ook effectief kunnen doen... De batterijtjes zijn weer opgeladen :).
Want ja, we keken toch uit naar een aantal dingen... We hebben familie gezien, vrienden, geweldige babbels en avonden bij het kampvuur gehad, gedanst in de regen, gedronken (en katers gehad), worstjes gegeten, gewandeld in het bos, smoutebollen op de kermis en frietjes van het frituur gegeten, kasteelfeesten bezocht, fanfares gezien, ik heb rondgelopen zonder abbaya en met de wagen gereden, we hebben kou gehad (maar gelukkig ook te warm ;)), ik en mijn ventje zijn eens romantisch kunnen gaan tafelen en slapen zonder kindjes aan de Hollandse Kust, we hebben gefietst, gefeest, genoten van winkels die niet sloten wegens salat (gebed)... En we hebben soms weinig, erg weinig geslapen :).
Om heel de België-ervaring in 1 woord te beschrijven: het was verfrissend. Figuurlijk weliswaar, want het doet wat met een mens om je eigen geboorteland plots een klein beetje door de bril van een vreemde te zien. Wanneer je pas weer thuis bent, is het net of je er wel bent maar er toch allemaal geen deel meer van uitmaakt. Alles wat vroeger normaal was, komt plots op je af als raar, of als "och ja, zo voelde dat...". Het lijkt wel een beetje door de tijd reizen: je gaat ergens heen, maakt vanalles mee en plots ben je terug. En ook al ben je zelf een klein beetje anders, toch lijkt alles nog hetzelfde. Alles is een beetje vreemd, en toch ook zo vertrouwd.
En toch, toch komt na die 6 weken dan een vreemd gevoel bovendrijven: je mist thuis. Want draai of keer het zoals je wil, thuis is nu hier in Saoedi... Hier beleven we momenteel met ons gezinnetje een geweldige tijd in ons leven. En hoezeer ik afscheid ook haat en de rit in de taxi naar de luchthaven ook even onder tranen verliep, zo blij was ik weer voet te zetten in ons eigen huisje en mijn gezinnetje weer even voor mezelf te hebben. Want het klinkt misschien wat egoïstisch, maar in België is er zo een overaanbod aan mensen en dingen en evenementen en en en... dat de essentie soms verloren durft te gaan. En daarom ga ik nu van de komende maandjes Saoedi genieten om mij weer terug te plooien op ons heerlijke gezinnetje. Om dan binnenkort weer af te zakken naar dat geweldig land van plezier en vertier... En familie en vrienden want jullie missen blijft toch het moeilijkste... Ik kijk al uit naar de volgende!
Want ja, we keken toch uit naar een aantal dingen... We hebben familie gezien, vrienden, geweldige babbels en avonden bij het kampvuur gehad, gedanst in de regen, gedronken (en katers gehad), worstjes gegeten, gewandeld in het bos, smoutebollen op de kermis en frietjes van het frituur gegeten, kasteelfeesten bezocht, fanfares gezien, ik heb rondgelopen zonder abbaya en met de wagen gereden, we hebben kou gehad (maar gelukkig ook te warm ;)), ik en mijn ventje zijn eens romantisch kunnen gaan tafelen en slapen zonder kindjes aan de Hollandse Kust, we hebben gefietst, gefeest, genoten van winkels die niet sloten wegens salat (gebed)... En we hebben soms weinig, erg weinig geslapen :).
Om heel de België-ervaring in 1 woord te beschrijven: het was verfrissend. Figuurlijk weliswaar, want het doet wat met een mens om je eigen geboorteland plots een klein beetje door de bril van een vreemde te zien. Wanneer je pas weer thuis bent, is het net of je er wel bent maar er toch allemaal geen deel meer van uitmaakt. Alles wat vroeger normaal was, komt plots op je af als raar, of als "och ja, zo voelde dat...". Het lijkt wel een beetje door de tijd reizen: je gaat ergens heen, maakt vanalles mee en plots ben je terug. En ook al ben je zelf een klein beetje anders, toch lijkt alles nog hetzelfde. Alles is een beetje vreemd, en toch ook zo vertrouwd.
En toch, toch komt na die 6 weken dan een vreemd gevoel bovendrijven: je mist thuis. Want draai of keer het zoals je wil, thuis is nu hier in Saoedi... Hier beleven we momenteel met ons gezinnetje een geweldige tijd in ons leven. En hoezeer ik afscheid ook haat en de rit in de taxi naar de luchthaven ook even onder tranen verliep, zo blij was ik weer voet te zetten in ons eigen huisje en mijn gezinnetje weer even voor mezelf te hebben. Want het klinkt misschien wat egoïstisch, maar in België is er zo een overaanbod aan mensen en dingen en evenementen en en en... dat de essentie soms verloren durft te gaan. En daarom ga ik nu van de komende maandjes Saoedi genieten om mij weer terug te plooien op ons heerlijke gezinnetje. Om dan binnenkort weer af te zakken naar dat geweldig land van plezier en vertier... En familie en vrienden want jullie missen blijft toch het moeilijkste... Ik kijk al uit naar de volgende!
