Zoals het einde van mijn vorige blog al aangaf, was het lampje van de reservebrandstof gaan branden. En dat met nog een kilometer of 70 te gaan... snel ergens tanken was dus de boodschap. Maar inderdaad, ook tankstations sluiten telkens netjes hun pompen tijdens het gebed en aangezien het op dit moment vrijdag was, waren ook deze stuk voor stuk uren gesloten. En, zoals ik al zei, betalen aan de pomp met bancontact moeten ze hier voorlopig nog uitvinden...
In het begin drong de ernst van het probleem eigenlijk nog niet door. Het was pas na het zoveelste gesloten en volledig verlaten station te hebben gepasseerd, dat we begonnen in te zien dat dit wel eens een probleem kon worden. Zonder kinderen, tot daar aan toe, dan wacht je desnoods enkele uurtjes in de wagen tot de pompen weer opengaan en probleem opgelost. Maar met 2 kleine ventjes en dat tegen het middaguur aan en met enkel wat water en rijstkoeken in de auto? Geen goed idee. Plan C was een collega van Matias optrommelen die ofwel voor vervoer ofwel voor een bus benzine zou kunnen zorgen... maar dat was ook al niet iets om naar uit te kijken. Bleef nog plan B over, maar daar zouden we dan toch een behoorlijke portie geluk en/of hulp van Allah hierboven voor nodig hebben.
Op goed geluk reden we dus het eerstkomende benzinestation op. Intussen was het metertje al gevaarlijk laag gezakt, dus we wisten dat we niet veel verder meer zouden raken om het eventueel elders te proberen. Eerst was er weer geen ziel te bekennen en de moed zonk ons dus weer in de schoenen. Matias trok zijn stoute schoenen aan en sprak een man aan die daar stond met zijn vrachtwagen... maar hij kon of wou ons niet helpen. Tot plots de houder van het benzinestation toch naar buitenkwam om enkele papieren uit te wisselen met iemand die daar net was toegekomen. Toevallig, toevallig kwam die man buiten en gelukkig, gelukkig, kon Matias met de nodige vriendschappelijke smeekbedes en sorry's voor het storen tijdens het vrijdaggebed de man overhalen om zijn pomp even te openen voor ons. "Insjallah" (als God het wil), is hier een enorm vaak gehoorde uitspraak... wel, God of Allah of wie het ook is moet het gewild hebben, want even later reden we rustig verder naar huis en hoewel de sfeer er even uit was, zouden we later die namiddag toch terugkeren om onze shoppingdag alsnog succesvol proberen af te sluiten. Verslag én foto's volgen!
In het begin drong de ernst van het probleem eigenlijk nog niet door. Het was pas na het zoveelste gesloten en volledig verlaten station te hebben gepasseerd, dat we begonnen in te zien dat dit wel eens een probleem kon worden. Zonder kinderen, tot daar aan toe, dan wacht je desnoods enkele uurtjes in de wagen tot de pompen weer opengaan en probleem opgelost. Maar met 2 kleine ventjes en dat tegen het middaguur aan en met enkel wat water en rijstkoeken in de auto? Geen goed idee. Plan C was een collega van Matias optrommelen die ofwel voor vervoer ofwel voor een bus benzine zou kunnen zorgen... maar dat was ook al niet iets om naar uit te kijken. Bleef nog plan B over, maar daar zouden we dan toch een behoorlijke portie geluk en/of hulp van Allah hierboven voor nodig hebben.
Op goed geluk reden we dus het eerstkomende benzinestation op. Intussen was het metertje al gevaarlijk laag gezakt, dus we wisten dat we niet veel verder meer zouden raken om het eventueel elders te proberen. Eerst was er weer geen ziel te bekennen en de moed zonk ons dus weer in de schoenen. Matias trok zijn stoute schoenen aan en sprak een man aan die daar stond met zijn vrachtwagen... maar hij kon of wou ons niet helpen. Tot plots de houder van het benzinestation toch naar buitenkwam om enkele papieren uit te wisselen met iemand die daar net was toegekomen. Toevallig, toevallig kwam die man buiten en gelukkig, gelukkig, kon Matias met de nodige vriendschappelijke smeekbedes en sorry's voor het storen tijdens het vrijdaggebed de man overhalen om zijn pomp even te openen voor ons. "Insjallah" (als God het wil), is hier een enorm vaak gehoorde uitspraak... wel, God of Allah of wie het ook is moet het gewild hebben, want even later reden we rustig verder naar huis en hoewel de sfeer er even uit was, zouden we later die namiddag toch terugkeren om onze shoppingdag alsnog succesvol proberen af te sluiten. Verslag én foto's volgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten